باطری قلمی 4 عددی سونی

خرید عمده باطری قلمی سونی مدل 4 عددی محصولی با کیفیت بالا و قیمت مناسب در شرکت تامین فلات 

باطری قلمی 4 عددی سونی (SONY)
 

ساخت لهستان

تاریخچه شرکت سونی

در تاریخ 7 می 1946 ماسارو ایبوکا و آکیو موریتا دو مهندس ژاپنی، شرکت مشترک خویش را با نام «توکیو تسوشین کوگیو» تأسیس کردند. موریتا تا آن زمان جوان ۲۳ ساله‌ای بود، که رشته فیزیک را در دانشگاه اوساکا به پایان رسانده و یک دوره آموزش افسری را نیز به اتمام رسانده بود.

او در مهم‌ترین پروژه تحقیقاتی ارتش ژاپن به کار اشتغال داشت. این واحد تسلیحات و بمب‌های هدایت شونده و تجهیزات دید در شب ابداع می‌کرد. برای موریتا بسیار جذاب و وسوسه‌ برانگیز بود که در تیم اجرای پروژه حضور داشته باشد. ایبوکا نیز به عنوان مهندس فنی نیروی دریایی، عضو کلیدی همین گروه بود. مهم‌ترین موفقیت او تا آن زمان اختراع اولین دستگاه ویژه جستجوی زیردریایی به حساب می‌آمد، که در نیروی هوایی امپراتوری ژاپن به خدمت گرفته شد و کارایی بالایی از خود نشان داده بود.

ایبوکا و موریتا برای اولین بار در پاییز 1944 به عنوان اعضای گروه فوق سری «کمیته تحقیقات جنگ» با یکدیگر ملاقات کرده بودند. همین گفتگوها مبنای تداوم همکاری بنیان‌گذاران شرکت سونی شد؛ لذا آنها هیچ فرصتی را از دست ندادند و بلافاصله دست به کار شدند و از طریق حامیان با نفوذ خود، سرمایه لازم برای تأسیس شرکت را به دست آوردند و سونی اوایل سال 1946 تأسیس شد.

این دو کارشناس به دنبال محصولات جدید و کارا بودند و می‌خواستند کالاهای مصرفی کاملاً نوینی روانه بازار کنند. برای این کار تکنولوژی مورد نیازشان را خود ابداع کردند. این ایده بعدها یکی از اصولی بود که آنها و همین‌طور مدیران سال‌های اخیر سونی، از آن پیروی می‌کردند، شرکتی که همواره خواسته همه ابداعات و کارها را خودش به تنهایی انجام دهد و در همه زمینه‌ها پیشگام باشد. چنین برداشتی می‌تواند توجیه‌گر بلندپروازی‌ باشد، که سال‌ها بعد، سونی با آن، بازار لوازم الکترونیکی جهان را فتح کرد.

اولین محصول آنها یک پلوپز برقی بود، که هیچ‌گاه به بازار عرضه نشد. ابداع یک بالش الکتریکی گرم‌کننده نیز، موفقیت اندکی به همراه آورد، ولی در سال 1950 تولید اولین نوار ضبط صوت و دستگاه پخش آن در بازار ژاپن یک نقطه عطف پدید آورد. این محصول تایپ-جی نامیده شد.

ایبوکا و موریتا در آن زمان بیش از یک‌صد کارمند داشتند، اما هنوز هم شرکت آنها کوچک و کم‌اهمیت بود. این وضعیت در یکی از روزهای سال 1953 تغییر کرد. در آن روز آکیو موریتا، به نیویورک سفر کرده بود، تا گواهی اعطای مجوز ساخت ترانزیستور را از شرکت «آزمایشگاه‌های بل» برای استفاده در شرکتشان دریافت کند.

تاریخچه اختراع باتری

یک فیزیکدان ایتالیایی به نام الساندرو ولتا اولین باتری را در سال 1800 میلادی اختراع کرد که به عنوان پیل ولتایی شناخته می‌شود. وی همچنین اکتشافات مهمی در پنوماتیک، هواشناسی و الکترواستاتیک انجام داده است. اما بزرگ‌ترین اختراع او برای تمام بشریت باتری بود. 29 سال بعد از اینکه در کومو ایتالیا از تولدش می‌گذشت، الساندرو ولتا این فرصت را به دست آورد تا به عنوان استاد فیزیک در مدرسه سلطنتی در شهر خود تدریس کند. در سال 1774، در این مکان بود که او مهمترین اختراع خود یعنی الکتروفور که دستگاهی برای تولید الکتریسیته ساکن بود را طراحی کرد. از طریق فرایند اشتعال جرقه استاتیک، او به عنوان یک متخصص در مورد برق مطالعاتی انجام داد. پس از 5 سال در مدرسه سلطنتی در سال 1779، او به عنوان استاد در دانشگاه پاویا نامیده شد. در این مکان بود که او پیل ولتایی را اختراع کرد که اولین روش عملی تولید برق بود. او پیل ولتایی را با قرار دادن دیسک‌های متناوب مس بر روی همدیگر با تکه مقوای خیس شده در آب نمک در بین آن‌ها ساخت. این پیل ولتایی جریان الکتریکی را تولید کرد. برای انتقال جریان الکتریکی در مسیرهای طولانی، از یک قوس فلزی استفاده شد. این اولین باتری بود که جریان الکتریکی ثابت و قابل اعتمادی را تولید می‌کرد. این اولین باتری سلولی مرطوب در جهان بود.
 

لوئیجی گالوانی (Luigi Galvani)، هم دوره الساندرو ولتا پیش از آن نظریه پاسخ گالوانی را مطرح کرده بود، که اظهار کرده بود بافت‌های حیوانی نوعی الکتریسیته در خود دارند. این اتفاق زمانی افتاد که او در حال تشریح قورباغه‌ای بود که به قلابی از جنس برنج چسبیده بود. زمانی که او با چاقوی جراحی آهنی پای قورباغه را لمس کرد، قورباغه شروع به حرکت کردن نمود. او معتقد بود که انرژی که باعث این انقباض شد از پای خود قورباغه می‌آید. بنابراین، وی آن‌را الکتریسیته حیوانی نامید. به عنوان مخالف این نظریه، الساندرو ولتا پیل ولتایی را اختراع کرد تا این حقیقت را تصدیق کند که زمانی الکتریسیته تولید می‌شود که فلزات متفاوتی مانند برنج و آهن در یک فضای مرطوب با یکدیگر تماس داشته باشند، نه از طریق بافت حیوانات. متناسب با کار این نابغه که برای همیشه در ذهن مردم باقی بماند، واحد نیروی الکتریکی یا اختلاف پتانسیل که باعث جاری شدن جریان از طریق مقاومت می‌شود، بعد از مرگ الساندرو ولتا، ولت نامیده شد.